end on

  1. (a) uç uca, kafa kafaya, baş başa, karşı karşıya, burun buruna.
    meet end on: burun buruna çarpışmak.

    The two train hit each other end on. (b) kirişleme.
    stand/set end on: kirişlemesine koymak.
asılmak Verb
(gemi) başbaşa çarpışmak Verb
(a) (hediye, vb.) almak, alıcısı olmak, (iyiliğe vb.) uğramak/nail olmak; (b) hedef/kurban olmak, (bir
fenalığa) uğramak/maruz kalmak.
He has been on the receiving end of his father's temper: Babasının öfkesine hedef oldu.
tatlıya bağlamak Verb
günlerce Adverb
saatlerce Adverb
aylarca Adverb
haftalarca Adverb
tüyleri diken diken oldu
korkutmak, dehşete salmak, tüylerini diken diken yapmak.
It was enough to make your hair stand on
end.
His hair stood on end at the sight: Görür görmez düyleri diken diken oldu.
tüylerini ürpertmek Verb
(a) (zaman) sürekli/devamlı olarak, üstüste, biteviye, sonsuz.
ten days straight/right on end:
üstüste on gün.
He sat there for hours on end. (b) ardarda, birbiri ardınca, pek çok.
It snowed for days on end. (c) dik (durumda) dikine.
We had to stand the table on end to get through the door.
dikmek, dikine koymak.
kalkık
geçmek bilmeyen iki saat