disgrace

English-Turkish Translation

  1. Noun rüsvaylık
  2. utanç, ayıp.
    His actions brought disgrace on his family. Being poor is no disgrace.
  3. rezalet, yüz karası, utanç verici/ayıp eylem, utandırıcı/yüz kızartıcı şeylere sebep olan kimse/şey.

    be a disgrace to one's family: ailesine yüz karası olmak.
    Doctors like that are a disgrace to our hospitals.
  4. gözden/itibardan düşme, menkûbiyet, idbar.
    be in disgrace: (a) gözden düşmek, menkûp olmak, (b)
    (çocuk) cezalı/kabahatli olmak.
    Mike is in disgrace because he won't eat his vegetables.
  5. gözden/itibardan düşürmek, rezil etmek, utanç getirmek.
    He disgraced himself last night by drinking too much.
English-Turkish translations from the Atalay Dictionary, First Edition

English Turkish Phrases

bring disgrace on one's family
ailesinin yüzkarası olmak Verb
fall into disgrace
utanç içinde kalmak Verb
wipe out a disgrace
bir ayıbı temizlemek Verb
disgrace sb
birini rezil etmek Verb
be a disgrace to a party
bir partinin yüzkarası olmak Verb
be in disgrace with sb
birinin gözünden düşmek Verb
fall into disgrace (with)
hoşnutsuzluk yaratmak, yaptığı iş tasvip edilmemek.
English-Turkish phrases from Zargan's own database