destitute of

  1. -den yoksun/mahrum, -sız.
    a region destitute of trees: ağaçsız bir bölge.
    destitute of children: DEVAMINI OKU
    çocuksuz.
    The cruel man was destitute of human feeling: Gaddar adam insanî duygulardan yoksundu. GİZLE
her şeyden mahrum
sağduyudan yoksun
fakr-u zaruret içinde olma
övünülecek hiçbir yeteneği olmamak Verb
liyakattan uzak olmak Verb
 
 
Bize Ulaşın
Geri-bildirimde bulunun